Zrozumieć ultrasonografię gałki ocznej: omówienie procedury i kiedy jest ona zalecana

Ultrasonografia (USG) gałki ocznej to nieinwazyjna i bezbolesna procedura diagnostyczna, która umożliwia ocenę struktur anatomicznych wewnątrz oka oraz sąsiednich tkanek. To badanie daje możliwość obserwacji zmian zachodzących w oku. Ale co to dokładnie jest, jakie są wskazania do przeprowadzenia tego badania i czy występują jakieś przeciwwskazania? Poniższy artykuł dostarcza odpowiedzi na te pytania.

Badanie USG oka polega na tworzeniu obrazów wnętrza gałki ocznej i tkanek oczodołu przylegających do niej. Głównym celem tej procedury jest nie tylko identyfikacja potencjalnie patologicznych zmian, ale również ocena parametrów takich jak unaczynienie, ruchomość, kształt i wielkość oka. Jest to bezpieczne badanie, które nie szkodzi zdrowiu pacjenta i może być wielokrotnie powtarzane.

Wykonanie badania USG oka prywatnie nie wymaga skierowania od lekarza. Jednak dla lepszego zrozumienia procesu badania i interpretacji wyników, ważne jest, aby pacjent był świadomy powodu, dla którego zostało mu zlecone to badanie.

Ultrasonografia oka może być przeprowadzona w dwóch różnych projekcjach: A i B. Projekcja A polega na analizie odbicia wąskiej wiązki ultradźwięków od struktur znajdujących się w jednej linii. Ta technika pozwala ocenić długość gałki ocznej i poszczególnych struktur wewnątrz niej, co jest kluczowe m.in. do określenia mocy sztucznej soczewki, która ma być wszczepiona pacjentowi podczas operacji zaćmy.

Z kolei projekcja B umożliwia uzyskanie dwuwymiarowego obrazu – przekroju oka i oczodołu w określonej płaszczyźnie. Tego typu badanie ma znaczące znaczenie dla pacjentów z zaawansowaną zaćmą, gdzie standardowe urządzenia optyczne (np. oftalmoskop) nie pozwalają na oglądanie tylnej części oka. Z pomocą USG w projekcji B jest to możliwe. Wariantem tej procedury jest ultrasonografia trójwymiarowa, gdzie obrazy typu B są łączone przez specjalistyczne oprogramowanie, tworząc przestrzenny obraz poszczególnych struktur oka.