Wybór pomiędzy tomografią komputerową a rezonansem magnetycznym: Jakie są różnice i kiedy wykonać które badanie?
Jeżeli lekarz zleci Ci badanie diagnostyczne obrazowe, być może zastanawiasz się, które z nich wybrać – rezonans magnetyczny czy tomografię komputerową? Oba te badania, wraz z USG, są kluczowymi rodzajami diagnostyki obrazowej. Wykorzystują one jednak odmienne techniki – MRI korzysta z pola magnetycznego, a TK z promieniowania rentgenowskiego. Większą precyzję i bezpieczeństwo gwarantuje rezonans magnetyczny. Ale dlaczego tak jest?
Zastanawiając się nad tym, czy wybrać tomografię czy rezonans, warto wiedzieć, że są to dwie fundamentalne metody tworzenia obrazów wewnętrznych struktur ciała człowieka. Tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny mają kluczowe znaczenie w diagnostyce obrazowej stosowanej w medycynie. Są nieinwazyjne, bezpieczne i przede wszystkim precyzyjne. Stosuje się je powszechnie do różnicowania oraz identyfikacji różnorodnych schorzeń.
Należy podkreślić, że tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny są fundamentalnymi elementami diagnostyki obrazowej, a różnice między nimi są kluczowe w podejmowaniu decyzji o tym, które badanie wybrać.
Tomografia komputerowa (znana także jako TK lub CT) jest rodzajem diagnostyki obrazowej, która do tworzenia obrazów wewnętrznych narządów korzysta z promieniowania rentgenowskiego. Dzięki niej można szczegółowo obejrzeć centralny układ nerwowy, organy klatki piersiowej oraz jamy brzusznej, a także układ kostno-szkieletowy. Urządzenie wykorzystywane do przeprowadzenia tego badania to tomograf, a uzyskany obraz nazywany jest tomogramem. Badanie tomografem wykonuje się zgodnie z zaleceniem lekarza, a zdjęcia ocenia specjalista radiologii.
Pacjent przeznaczony do tomografii komputerowej jest wprowadzany do maszyny na specjalnym stole. Jak należy przygotować się do tego badania? Nie wymaga ono rozebrania się, chyba że nasze ubrania zawierają elementy metalowe. Konieczne jest również odłożenie biżuterii, zegarka, telefonu komórkowego oraz innych przedmiotów metalowych. W trakcie badania pacjent musi pozostawać w bezruchu. Wszystkie instrukcje dla pacjenta przekazywane są poprzez wbudowany w aparaturę interkom.
