Cukrzyca ciążowa: przyczyny, objawy i metody terapii

Wiele kobiet wie, że ciąża może powodować różne dolegliwości, takie jak mdłości, zgaga, duszności, przebarwienia skóry czy hemoroidy. Niewiele jednak osób zdaje sobie sprawę, że ciąża może prowadzić do rozwoju cukrzycy – choroby stanowiącej poważne zagrożenie dla zdrowia. Czy istnieją sposoby na zmniejszenie ryzyka jej wystąpienia? Jakie są konsekwencje postawienia diagnozy cukrzycy ciążowej? Oto naukowe fakty i zalecenia specjalistów.

Region południowo-wschodniej Azji zanotował najwyższy wskaźnik zachorowań na cukrzycę ciążową – choruje na nią co czwarta kobieta w ciąży. W Ameryce Północnej ten wskaźnik wynosi 20%, natomiast w Europie – 15%. Mimo że liczby wydają się niższe, nadal są one znaczące. Co więcej, na całym świecie obserwuje się niepokojący wzrost liczby nowych przypadków cukrzycy ciążowej, co stawia pod znakiem zapytania perspektywy dla przyszłych pokoleń.

Cukrzyca ciążowa jest formą cukrzycy rozpoznawaną podczas ciąży, choć jej mechanizm jest nieco inny od typowego dla cukrzycy typu 1 lub 2. Podczas gdy te ostatnie są związane z brakiem produkcji insuliny, za cukrzycę ciążową odpowiedzialne jest łożysko. To niezbędne dla rozwoju płodu organ produkuje hormon (ludzki laktogen łożyskowy), który utrudnia organizmowi efektywne wykorzystanie insuliny. Jest to proces naturalny, mający na celu przekierowanie części energii do płodu.

Podczas ciąży, zazwyczaj między 20 a 24 tygodniem, występuje pewien stopień oporności na insulinę. Jeśli jednak ten poziom znacznie wzrośnie, może dojść do rozwoju pełnoobjawowej cukrzycy. Wówczas glukoza gromadzi się we krwi, zamiast być transportowana do komórek jako źródło energii.

Dokładne przyczyny takiego stanu rzeczy nie są jeszcze w pełni poznane, ale wiemy, że największe ryzyko wystąpienia cukrzycy ciążowej wiąże się z nadwagą, otyłością oraz wiekiem powyżej 45 lat. Do czynników ryzyka zalicza się również wcześniejszą diagnozę cukrzycy ciążowej, historię jej występowania w rodzinie, niski poziom aktywności fizycznej, obniżony poziom cholesterolu HDL, podwyższony poziom trójglicerydów we krwi, zespół policystycznych jajników oraz występowanie problemów sercowo-naczyniowych w przeszłości.